در ۷۶ کیلومتری شهر قشم و در ۳۰ کیلومتری شمال فرودگاه دیرستان قشم , چاه های طلا جواهرات قراردارد . در روستای لافت , پیش از تمامی , بادگیرهای منازل روستایی , دیده مشتاقان دیدار از قشم را به خویش جلب می نماید . بعداز آن به محض ورود به لافت و در مجاورت قلعه نادری , رینگ های چاه آب متفاوت در باطن گودی کوه پایه به دیده می‌خورد که حکایت از فناوری ذخیره آب پارسیان جزیره نشین عهد و پیمان هخامنشی و زمان زرتشتیان داراست . زیرا فناوری چاه کنی و قنات تا آن جا که مشخص و معلوم شده , مختص گبریان و زرتشتیان بوده است .
چاههای طلا جواهرات , آب انبارها و برکه ها :
چاههای طلا و جواهرات که امروزه فی مابین ۵۰ تا ۷۰ رینگ اند , در فصل‌زمستان از آب برف و باران لبریز می گردند . هم محلی معتقدند تعداد آن ها در دیرباز ۳۶۵ رینگ بوده و ساکنان آبادی درچاهها را می پوشانده اند و در زمان سال هر روز در یک کدام از آنان را می باز و از آب آن استعمال می کرده اند . چاههای مو جود عموماً آب دارا هستند , مگر آنهایی که از گل و لای جمع شده گردیده اند و به لایروبی نیاز دارا هستند .
ساکنان روز جاری لافت این چاهها را مقدس فکر میکنند و معتقدند درختان آبادی پاسبان آن‌ها می باشند و سرسبزی آن ها گواه وجود آب شیرین در چاهای طلاست در سواحل جنوبی جمهوری اسلامی ایران به آب انبارها , یعنی محله ایی که آب باران در آن‌ها عده می شود , برکه می‌گویند . بیشتر این برکه ها سقف هایی گنبدی صورت و سپید رنگ دارا هستند . این دسته سقف از تبخیر آب در گرمای جنوب کشور‌ایران دوری می نماید . در بندر لافت و اطراف آن ۳۴ برکه یا این که آب انبار موجود هست .
از جذاب ترین آن ها برکه سنگی لافت است که در کنار چاههای طلا جواهرات و قلعه نادری جای‌دارد .
چاههای تاریخی لافت که در بخش مرکزی شهرستان قشم جای گرفته , از نقاط جذاب استان هرمزگان در تور قشم است . چاههای لافت یکی جاذبه های توریسم تور قشم به شمار می‌رود .
چاههای لافت که به «چاههای طلا» هم پر اسم و رسم است , در پشت قلعه لافت و در باطن چاله همسایه قلعه قرار دارا‌هستند و مبنی بر تعداد روزهای سال کبیسه رینگ هستند و برای گردآوری آب باران حفر گردیده اند . بعضی از دانشمندان عمر آن ها را مرتبط با دوران هخامنشی می دانند . این چاهها در روستای لافت و در حاشیه دریا جای دارا هستند
چاههاى کنده شده در بندر لافت که در سنگ سیست کوه و در مکانى گود حفر شدهاند و به مثابه ” آرتزین “ کار مىکنند . بعضى متن اند آب آن ها از باران و سرریز تل و صخره بالادست تأمین شده‌است به همین منظور ” تل آو “ نامیده گردیده اند و به مرور به ” طلا و جواهرات “ آوازه یافته اند .
تعداد چاهها بیشتراز ۵۰ الى ۶۰ رینگ است که عموماً آب دارا هستند مگر آنان که از گل و لاى جمع شده و بایستى لایروبى شوند . یک‌سری درخت کهور قدیمی , ساقه هاى پر پیچ و خم و پیوند خورده و ضخیم خویش را داخل سنگ فرو برده اند تا ریشه شان را به آب برسانند . مردمان ناحیه این چاههاى آب و درختان را مقدس می شمارند و در کنار چاه ها و پایین سایه درختان قربانى مى نمایند و بر شاخه هاى کهنترین درخت با پارچه هاى سبز دخیل بسته اند .
مردمان بومى معتقدند که‌این درختها نگهدارنده و پاسبان آب چاه ها می باشند و سرسبزى آنان نشاندهنده وجود آب شیرین در محل است . آب شیرین و زلال در سفره زیرزمینى و در سنگ شیست جریان دارااست که در گودىها تا ۱۰ متر و در بلندىهاى در عمق بیشترى به آب رسیده اند . مردمان معتقدند که در دیر باز تعداد چاهها 366 حلقه (طبق روزهاى سال کبیسه) بوده که هر چاه به مصرف یک روز در طى سال مى رسیده است. از این چاهها امروزه نزدیک به ۷۰ حلقه باقیمانده است.